Ardavala
“Zawszę wolę oddychać wiatrem, bo wiatr to oddech ziemi
— Ardavala
| Ardavala | |
|---|---|
 | |
| Rasa |
Charr |
| Faktyczny wiek |
20 lat |
| Zawód |
Olmakhańska Przywoływaczka Wiatru |
| Klasa |
Oparta na elementalizmie |
| Narodowość |
Olmakhan |
| Oczy / maść |
Żółte / lwio płowa |
| Wzrost |
1.90 |
| Znana rodzina |
Duża familia w Atholmie, ojciec - zaginiony |
| Status postaci |
Alternatywna |
Wygląd
Na pierwszy rzut oka można się pomylić i nazwać Ardę “młodzieżą”, bowiem wzrost ma bardzo grzeszny jak na przedstawiciela swojej rasy. W kłębie jest równa mało wyrośniętemu nornowi (chyba że się wyprostuje, wówczas nieco wyższa). Ma niewielkie rogi i ogólnie jest drobna oraz dużo lżejsza, niż dorosły charr, a mimo wszystko może pochwalić się całkowitą pełnoletnością.
Z budowy raczej smukła i gibka, o krótkim lwio-płowym futrze, przechodzącym w długie jasne włosy na grzywie (starannie zaplatanej w dobierańca) oraz na ogonie (tu kita jest iście imponująco owłosiona). Pysk, z charakterystycznymi czarnymi smugami, biegnącymi od kącików żółtych ślepi, przypomina gepardzi. Popielka na karku ma szereg kościanych krótkich kolców i ci, którzy widzieli ją z rozpuszczoną grzywą, mogą zaświadczyć, że to faktycznie kościec przymocowany do kręgosłupa, a nie jakaś wymyślna ozdoba fryzury.
Stroje nosi z pogranicza bycia menelem i biedakiem, dość srogo łatane i cerowane, ale z dbałością o to by były czyste. Często zakłada rękawice z naszytymi kościanymi kolcami, których używa przy bijatykach. Wespół z kolcami na karku, uważa że taki wizerunek czyni ją bardziej “groźną”. Jako broni używa długiego żeglarskiego noża do filetowania, dość już leciwego; czasem też można ujrzeć ją w posiadaniu długiego kija.
Sposób bycia
Jak na “młodzież” przystało, Arda prezentuje zaczepno-zabawową kocią osobowość, rzadko jednak bywa prawdziwie złośliwie wredna. Nie ma problemów w zawieraniem znajomości, bywa wręcz przerażająco bezpośrednia i obce są jej towarzyskie konwenanse. Na dyplomatkę też nie byłaby dobrym materiałem, aczkolwiek w doborowym towarzystwie stara się ograniczać swoje menelskie nawyki, dla świętego spokoju. Wydaje się żywą płową kulą energii, która nie znosi bezczynności i nudy, a jednak można ją przyuważyć, jak leży gdzieś na drzewie, dachu czy kamieniu ze źdżbłem trawy w zębach i duma. Zazwyczaj jest dociekliwą i ciekawską psują, która lubi wtykać nos w różne sprawy (niekoniecznie kompetentnie) i zupełnie nie przejmuje się przyganami, docinkami czy innymi próbami naruszenia jej dumy. Prócz kwestii czystości. Jeśli ktoś ośmieli się zasugerować, że popielka o siebie nie dba, będzie na przegranej pozycji, zanim ją jeszcze dobrze pozna.
Ma ewidentny problem z Inquestem; podejrzewa o konszachty z nim każdą napotkaną asurę, toteż do każdego przedstawiciela tej rasy odnosi się z początku bardzo nieufnie. Potrafi jednak być najlepszym obrońcą takiego krótkiego obywatela, gdy okaże się, że mają zbieżne poglądy na wspomnianą organizację. Jako rdzenna Olmakhanka, irytuje się wobec bezmyślnego postępowania z fauną i florą, nauczona szacunku do natury (ona sama szanuje nawet istnienie kotów, których personalnie nie znosi); zareaguje też nerwowo, gdy ktoś ośmieli się napaść (słownie bądź fizycznie) osobę, którą Arda zaliczyła do swojego stada.
Arda potrafi być, mimo wszystko, poważna. Staje się wówczas niemal inną osobą, milczącą, o wnikliwym spojrzeniu, wzmożonej czujności i uwadze. Niemal przypomina drapieżnika. Najczęściej zdarza jej się to w sytuacjach niebezpiecznych lub potencjalnie zagrażających życiu. Ale bywają też momenty, gdy samica poważnieje ze zwykłej przyzwoitości, kiedy sytuacja towarzyska tego wymaga. Jest empatyczna wobec cudzych trosk; czasami wręcz da się bezinteresownie wykorzystać do jakiejś pomocy, jeżeli uważa ową potrzebującą osobę za członka swojego "stada" (czyli grupy, którą powinna się opiekować).
Informacje, które da się odkryć lub zdobyć na własną rękę
- Ardavala jest popielką z plemienia Olmakhan, pochodzi z osady Altholma na Piaskowych Wyspach i jest Przywoływaczką Wiatru
- Pracowała na kilku statkach handlowych jako nawigator
- Za młodu przez jakiś czas była bezdomnym “ulicznikiem” w porcie Lwich Wrót
- Jej ojciec, który przywiózł ją na kontynent, gdy miała kilkanaście lat, jest uważany za zaginionego
- Przez parę lat miał nad nią pieczę stary bosman w Lwich Wrotach
Przydatne umiejętności
| Umiejętność | Opis | |
|---|---|---|
| Przywoływaczka Wiatru (umiejętności magiczne) |
Opanowane zaklęcia:
|
|
| Ulicznik (umiejętności bojowe) | Arda wiele czasu spędziła w czasach młodości, jako bezdomny ulicznik, toteż nieobce są jej metody przeżycia ulicznego szczura, włącznie z metodami bijatyk, takimi jak:
|
|
| Nawigacja i żeglarstwo | Wychowana w środowisku wyspiarskim, od małego poznawała tajniki żeglugi i nawigowania na wodzie. Dodatkową wiedzę zdobyła u swego tymczasowego opiekuna w Lwich Wrotach, starego popielczego bosmana. To dzięki niemu zafascynowała się bardziej nocnym niebem i gwiazdami, jako drogowskazami w podróży. | |
| Kocia gracja | Natura poskąpiła Ardavali wzrostu i popielczej słusznej wagi, ale zrewanżowała to w inny sposób:
|
|
| Czułe zmysły: słuch i węch | Arda może pochwalić się nadprzeciętnym słuchem (bardzo wrażliwym na dźwięki) i dobrym węchem. | |
| Rybołówstwo | Jednym z ulubionych zajęć Ardy jest łowienie ryb - na wędkę, sieci, własnymi łapami. Ryby to często podstawa jej wyżywienia, więc uskuteczniła swoje techniki całkiem przyzwoicie. |
Miłości / słabości
Przepada za:
- Akwenami wodnymi i pływaniem (bo to drapieżnik nadmorski)
- Łowieniem ryb
- Kwietnymi łąkami (chociaż w życiu się do tego oficjalnie nie przyzna)
- Wspinaczkami, “ścieżkami zdrowia” i innymi popisami zwinności
- Wysokimi punktami widokowymi
- Statkami (marzy jej się własna łódeczka)
Nie przepada za:
- Dużymi kotami drapieżnymi (ot uprzedzenie rasowe)
- Inquestem (dlatego jest początkowo nieufna wobec każdej asury, tak na wszelki wypadek)
- Bezmyślnym traktowaniem natury
Słabe punkty:
* Jest wrażliwa na hałas
Stan posiadania
Ardavala zanim wstąpiła do Ligi, była dość biednym ulicznikiem. Przybyła do Kintaju z jednym tylko plecaczkiem, nawet jej skórzane ubrania były gęsto łatane i cerowane. Posiada trochę odłożonych pieniędzy, ale wszystko skrupulatnie oszczędza na “czarną godzinę”, oraz na jakieś przyzwoite uzbrojenie.
| Zazwyczaj przy sobie | Dodatkowo na wyprawy (w torbie żeglarskiej) |
|---|---|
| Bambusowy kij treningowy | Lina |
| Kompas (od ojca) | Asuriańska malutka zapalarka ognia |
| Długi nóż żeglarski do filetowania | Podstawowy zestaw opatrunkowy |
| Paczuszka mocno suszonych cieniutkich kiełbasek (kabanosików) i bukłaczek z wodą |
Co myślą o niej inni
Od postaci - o postaci
- " Wydaje się w porządku. Mimo świadomości że jest poza legionu, trochę dziwi mnie jej brak doświadczenia z bronią i umiejetnosci walce. Jedno jest pewne, z magią sobie radzi! " - Eastia Bloodclaw
"Wiesz, jest tu ktoś niesamowity... znasz ją, kradniesz jej ryby. Arda a dokładniej Ardavala, niesamowita samica, tak jest popielką i co z tego?
Stara się być zawsze poważna i nieprzenikniona, a jednak wewnątrz wydaje się tak... bliska? Co się tak głupio szczerzysz?
Czy się do niej przywiązałam? To chyba coś wiecej niż przywiązanie, wiem że póki żyję nie pozwolę jej skrzywdzić...
Tak, jest uparta ale jest rozsądna i być może... Co? A udław sie ością!" - Rozmowy Liasaris z Hitsuki, Wśród Kwiatów
